നിങ്ങളറിയുമോ ഇറോം ശര്‍മ്മിളയെ?
പട്ടാളം എന്നത് മലയാളിയെ സംബന്ധിച്ച് ദേശസ്നേഹത്തിന്‍റെ അടയാളമാണ്. സിനിമകളില്‍ പോലും പട്ടാളക്കാരെ കാണുമ്പോള്‍ , അവരുടെ ധീരതയും ദേശസ്നേഹവും കണ്ട് നമ്മുടെ രോമകൂപങ്ങളില്‍ മുക്കുറ്റി വിരിയാറുമുണ്ട്. പട്ടാളക്കാര്എന്നാലോ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് സമയങ്ങളിലല്ലാതെ നമ്മള്‍ ഏകെ 47 ഏന്തിയ പട്ടാളക്കാരെ അധികമൊന്നും കണ്ടിട്ടുമില്ല. നമ്മുടെതന്നെ രാജ്യത്ത്, മണിപ്പൂരില്‍ കഴിഞ്ഞ പത്തുവര്‍ഷമായി പട്ടാളക്കാരുടെ അതിക്രമങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ഒരു യുവതി നിരാഹാരം കിടക്കുന്നു എന്ന വാര്‍ത്ത അത്ര സുഖമുളളതല്ല.
പട്ടാളം സ്വന്തം നാട്ടുകാരെ ക്രൂരമായി പീഢിപ്പിക്കുന്നത് കണ്ടാണ് ഇറോം ഷര്‍മ്മിള എന്ന യുവതി കഴിഞ്ഞപത്തുവര്‍ഷമായി നിരാഹാരം കിടക്കുന്നത്. മണിപ്പൂരില്‍ നിന്നും പട്ടാള നിയമമായAFSPA പിന്വലിക്കണമെന്
എന്തായിരുന്നു ഇത്ര കടുത്ത തീരുമാനമെടുക്കാന്‍ ഇറോം ഷര്‍മ്മിളയെന്ന മണിപ്പൂരി പെണ്‍കുട്ടിയെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്? അതിനു പിന്നിലെ കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുകയാണിവിടെ
അഹിംസകൊണ്ട് സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയെന്നഹങ്കരിക്കുന്ന രാജ്യത്തെ ഇറോം ഷര്‍മ്മിളയെപോലുളളവര്‍ പത്തുവര്‍ഷത്തെ നിരാഹാരത്തിലൂടെ മറുപടി പറയിപ്പിക്കുകയാണ്. ഒരുനാള്‍ ഈ സമരം വിജയം കാണും, എന്നാല്‍ അപ്പോഴേക്കും അവരുടെ ശരീരത്തെ രോഗങ്ങള്‍ പൂര്‍ണമായും കീഴടക്കികഴിഞ്ഞിരിക്കും…
ആത്മഹത്യാശ്രമം എന്ന കുറ്റം ചുമത്തി കേസെടുത്ത് മൂക്കിലൂടെ ട്യൂബിട്ട് നിര്‍ബന്ധമായി ഭക്ഷണം നല്‍കിയാണ് ഈ സമരത്തെ നമ്മുടെ സര്‍ക്കാര്‍ സംവിധാനങ്ങള്‍ ചെറുക്കുന്നത്.ആത്മഹത്യാശ്രമത്
പത്തുവര്‍ഷമായി ഇറോം ശര്‍മ്മിള ചാനു ഉമിനീരുപോലും ഇറക്കിയിട്ടില്ല. മുടിയില്‍ എണ്ണതേക്കുകയോ കെട്ടുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല. കാലില്‍ ചെരുപ്പിട്ടിട്ടില്ല. സ്വന്തം പല്ല് തേച്ച്‌ കുലുക്കുഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഒരിറ്റു വെള്ളമെങ്ങാനും ഇറങ്ങിപ്പോയാലോ? ഇതെല്ലാം അവര്‍ക്ക് സമരത്തിന്‍റെ ഭാഗമാണ്. മൂക്കിലൂടെ വയറിലേക്ക് നീളുന്ന പ്ലാസ്റ്റിക്ക് ട്യൂബുകളിലൂടെ നല്‍കുന്ന ഭക്ഷണമാണ് ഇറോംശര്‍മ്മിളയുടെ ജീവന്‍ നിലനിര്‍ത്തുന്നത്.
എന്തായിരുന്നു ഇത്ര കടുത്ത തീരുമാനമെടുക്കാന്‍ ഇറോം ഷര്‍മ്മിളയെന്ന മണിപ്പൂരി പെണ്‍കുട്ടിയെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്? അതിനു പിന്നിലെ കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുകയാണിവിടെ.
കൈക്കൂലി ഉണ്ടോ? ജോലി കിട്ടും
മണിപ്പൂരിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം 1972 പ്രതീക്ഷയുടെ വര്‍ഷമായിരുന്നു. ആ വര്‍ഷം ജനുവരിയിലാണ് ഇന്ത്യയിലെ സംസ്ഥാനമെന്ന പദവി പൂര്‍ണമായി മണിപ്പൂരിന് കിട്ടുന്നത്. 1972 മാര്‍ച്ച് 14നായിരുന്നു ശര്‍മ്മിളയുടെ ജനനം. ഇറോം നന്ദാ സിംഗിന്‍റേയും ശാക്കി ദേവിയുടേയും ഒന്‍പതാമത്തെ മകളായിട്ടാണ് ശര്‍മ്മിള ജനിച്ചത്. ശര്‍മ്മിളയെ പ്രസവിക്കുമ്പോള്‍ അമ്മ ശാക്കി ദേവിക്ക് പ്രായം 45.
സ്ക്കൂളിലെ ടെക്സ്റ്റ്ബുക്കുകളുടെ പഠനത്തില്‍ ശര്‍മ്മിള ഒരിക്കലും മിടുക്കിയായിരുന്നില്ല. ആദ്യ തവണ പത്താംക്ലാസ് പരീക്ഷയില്‍ തോറ്റു. ഇതേ വര്‍ഷംതന്നെ അച്ഛന്‍ നന്ദാ സിംഗ് രക്താര്‍ബുദം ബാധിച്ച് മരിച്ചതോടെ അവളുടെ കുടുംബം കൂടുതല്‍ കഷ്ടത്തിലായി.
അഞ്ച് ചേട്ടന്‍മാരും മൂന്ന് ചേച്ചിമാരുമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലു
ഒരുനാള്‍ ഈ സമരം വിജയം കാണും, എന്നാല്‍ അപ്പോഴേക്കും ശര്‍മ്മിളയുടെ ശരീരത്തെ രോഗങ്ങള്‍ പൂര്‍ണമായും കീഴടക്കികഴിഞ്ഞിരിക്കും…
“നിങ്ങള്‍ എത്രയോഗ്യത ഉളളവരാണെങ്കിലും മണിപ്പൂരില്‍ ജോലി ലഭിക്കുക എളുപ്പമല്ല. എന്‍റെ ചേച്ചിക്ക് പലപ്പോഴും ജോലി കിട്ടാഞ്ഞത് കൈക്കൂലി കൊടുക്കാത്തതുകൊണ്ടാണ്. മണിപ്പൂരില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ജോലി മാത്രമാണുളളത്. ഇവക്ക് വലിയതോതില്‍ കൈക്കൂലി വാങ്ങുന്നത് സാധാരണയാണ്. കുറേ വര്‍ഷം പരീക്ഷകളെഴുതിയതിനുശേഷമാണ് ഹോംഗാര്‍ഡിന്‍റെ ജോലി ചേച്ചിക്ക്(ബിജോയന്തി) കിട്ടിയത്. കൈക്കൂലിയില്‍ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെട്ട ചുരുക്കം ജോലികളിലൊന്നായിരുന്നു അത്”ശര്‍മ്മിള
“പാഠപുസ്തകങ്ങളെ ശത്രുക്കളായാണ് ഞാന്‍ കരുതിയിരുന്നത്. ചുറ്റുംനടക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതിലായിരുന്നു എനിക്കിഷ്ടം”ശര്‍മ്മിള.
പിന്നീടാണ് ചില ഉപകാരമുളള കാര്യങ്ങള്‍ പഠിക്കാന്‍ ശര്‍മ്മിള ശ്രമിക്കുന്നത്. അങ്ങനെ ടൈപ്പിംഗും ഷോര്‍ട്ട്ഹാന്‍റും പഠിച്ചു, തുന്നല്‍ പഠിച്ചു പിന്നെ ജേര്‍ണലിസവും. അപ്പോഴാണ് ശര്‍മ്മിളയുടെ യഥാര്‍ത്ഥ കഴിവുകള്‍ പുറത്തുവന്നു തുടങ്ങിയത്. എഴുത്തിന്‍റെ ആദ്യരൂപം കവിതകളായിട്ടാണ് പുറത്തുവന്നത്. പതുക്കെ അവര്‍ ലേഖനങ്ങള്‍ എഴുതിത്തുടങ്ങി. താമസിയാതെ പ്രാദേശിക പത്രമായ ഹ്യുന്‍ ലാന്‍‍‍പൊ (Huyen Lanpao)യില്‍ ശര്‍മ്മിളയുടെ കോളവും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.
2000 സെപ്തംബറില്‍ ശര്‍മ്മിള മനുഷ്യാവകാശസംഘടനയായ എച്ച്ആര്‍എയുടെ (Human Rights Alert) ഒരു മാസം നീളുന്ന ഇന്‍റേണ്‍ഷിപ്പിനായി ചേര്‍ന്നു. ഈ സംഘടന എഎഫ്എസ്പിഎ എന്ന നിയമം മണിപ്പൂരിനെ മാറ്റിയതിനെക്കുറിച്ച് പഠിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. നിരവധിപേര്‍ ഈ കിരാതനിയമത്തിന്‍റെ ദുരനുഭവങ്ങള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങി സമൂഹത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ഇവരുടെ അനുഭവങ്ങള്‍ നേരിട്ട് ശേഖരിക്കുന്നതിന് എച്ച്ആര്‍എ ഒരു സ്വതന്ത്രകമ്മറ്റിയെ ചുമതലപ്പെടുത്തി. മുംബൈ ഹൈക്കോടതി ജഡ്ജിയായിരുന്ന എച്ച് സുരേഷായിരുന്നു കമ്മറ്റിയുടെ തലവന്‍. ഈ കമ്മറ്റിയില്‍ അംഗമാകാന്‍ ഇറോം ഷര്‍മ്മിളക്കായി.
കമ്മീഷന്‍ ഒക്‍‍ടോബര്‍ 21-26 ദിവസങ്ങളില്‍ നാട്ടുകാരില്‍ നിന്നും വക്കീലന്‍മാരില്‍ നിന്നും രാഷ്ട്രീയക്കാരില്‍ നിന്നും മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകരില്‍ നിന്നുമെല്ലാം നേരിട്ട് വിവരങ്ങള്‍ ശേഖരിച്ചു. ഒരു നിയമം വരുത്തിവെച്ച ദുരന്തങ്ങളുടെ നേരറിവുകള്‍ ശര്‍മ്മിളക്ക് അങ്ങനെയാണ് ലഭിക്കുന്നത്.
2000 നവംബര്‍ രണ്ടിന് ഇംഫാല്‍ വിമാനത്താവളത്തിനു സമീപത്തുളള മാലോം എന്ന ഗ്രാമത്തില്‍ ബസ്സുകാത്തുനിന്ന പത്തു ഗ്രാമീണരെ സൈന്യം വെടിവെച്ചു കൊന്നു. മാലോമിനു സമീപത്തെ അസംറൈഫിളിന്‍റെ എട്ടാം ക്യാമ്പില്‍ അജ്ഞാതര്‍ അന്ന് രാവിലെ സ്‍‍ഫോടനം നടത്തിയിരുന്നു. അക്രമികളെ കിട്ടാത്തതിന് പകരം നടപ്പാക്കിയ കാട്ടുനീതിയായിരുന്നു ബസ് സ്റ്റോപ്പില്‍ കണ്ടത്. സാധാരണപോലെ അന്നും ബസുകാത്തുനിന്ന ആ ഗ്രാമീണര്‍ക്ക് മരണം വന്നു പോയതിനുശേഷമായിരിക്കണം സംഭവിച്ചതിനെക്കുറിച്ച് മനസിലായത്.
മാലോം കൂട്ടക്കൊലയില്‍ മണിപ്പൂരാകെ ഞെട്ടിത്തരിച്ചുപോയി, ശര്‍മ്മിളയും. ഇതിനു പുറകെ നവംബര്‍ അഞ്ചിനാണ് ഇറോം ശര്‍മ്മിള നിരാഹാരം പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്. പട്ടാളകിരാത നിയമമായ AFSPA പിന്‍വലിക്കുക എന്നതാണ് ശര്‍മ്മിളയുടെ പ്രധാന ആവശ്യം. പട്ടാളനിയമം പിന്‍വലിക്കാത്തതിനാല്‍ ഇന്നുവരെ ശര്‍മ്മിള ഭക്ഷണമോ വെളളമോ ഒരു തുളളി ഉമിനീരോ ഇറക്കിയിട്ടില്ല.
തീര്‍ച്ചയായും ശര്‍മ്മിള ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് എടുത്ത തീരുമാനമല്ല ഇത്. മാലോം കൂട്ടക്കൊല ഒരു കാരണമായിരുന്നെങ്കിലും ഒരിക്കലും അത് മാത്രമായിരുന്നില്ല കാരണം. നിരവധി കാരണങ്ങളിലൊന്ന് മാത്രമായിരുന്നു.
നീതിയില്ലാത്ത നിയമം
ആവശ്യമെന്ന് തോന്നിയാല്‍ ക്യാപ്റ്റനും അതിന് മുകളിലുളള അധികാരികള്‍ക്കും ആരെയും വെടിവെച്ചുകൊല്ലാന്‍ ഉത്തരവിടാന്‍ AFSPO അധികാരം നല്‍കുന്നു. അക്കാലത്ത് രാജഭരണത്തിനു കീഴിലായിരുന്ന മണിപ്പൂര്‍ ഈ നിയമത്തിന്‍റെ പരിധിയിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍ ഈ നിയമത്തിന്‍റെ ഇന്ത്യന്‍ പതിപ്പായ AFSPA(Armed Forses Special Powers Act)സൃഷ്ടിച്ച ദുരന്തങ്ങള്‍ മണിപ്പൂര്‍ ഇപ്പോഴും അനുഭവിക്കുന്നു.
ഹൃദയത്തിനു ചുറ്റും അനുഭവത്തിന്‍റെ കരുത്തുളള അമ്മമാരാണ് മണിപ്പൂരിന്‍റെ ജീവന്‍. ഇവര്‍ ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ആ നാട് എന്നേ ചരിത്രമായേനെ
ആഭ്യന്തര സുരക്ഷ തകരാതിരിക്കാനെന്ന പേരില്‍ AFSPA ഇന്ത്യന്‍ പാര്‍ലമെന്‍റ് പാസാക്കുന്നത് 1958ലാണ്. ബ്രിട്ടീഷുകാര്‍ ഇന്ത്യയിലും ഇന്ത്യന്‍ സര്‍ക്കാര്‍ അസമിലും നടപ്പാക്കിയ നിയമത്തിന്‍റെ അതേ വാചകങ്ങളായിരുന്നു AFSPAയുടെ അടിസ്ഥാനം. രാജ്യത്ത് മൊത്തമായി അടിയന്തരാവസ്ഥ പ്രഖ്യാപിക്കാതെ കൊച്ചു കൊച്ചു അടിയന്തരാവസ്ഥാ കേന്ദ്രങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കാന്‍ ഈ നിയമത്തിനായി. ഏറ്റവും ചുരുക്കി നീതിയില്ലാത്ത നിയമമെന്ന് ഈ നിയമത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കാം.
സമാധാനം വീണ്ടെടുക്കുന്നതുവരെയുളള താത്ക്കാലിക പോംവഴിയെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചാണ് 1980ല്‍ AFSPA മണിപ്പൂരില്‍ നടപ്പാക്കുന്നത്. AFSPAയുടെ നിഴലില്‍ മണിപ്പൂര്‍ ഇന്നും ഇന്ത്യയിലെ സംഘര്‍ഷബാധിത പ്രദേശങ്ങളിലൊന്നായി തുടരുന്നു.
ഹൃദയത്തിനു ചുറ്റും അനുഭവത്തിന്‍റെ കരുത്തുളള അമ്മമാരാണ് മണിപ്പൂരിന്‍റെ ജീവന്‍. ഇവര്‍ ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ആ നാട് എന്നേ ചരിത്രമായേനെ. ശര്‍മ്മിള നിരാഹാരം തുടങ്ങിയതിനുശേഷം സ്വന്തം അമ്മയെ (ഇറോം ശാക്കി ദേവി) നേരിട്ട് കാണുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല. സമരം വിജയിച്ചതിനുശേഷം മാത്രമേ നേരില്‍ കാണൂ എന്നത് ആ അമ്മക്കും മകള്‍ക്കുമിടയിലെ ധാരണയാണ്. സമരത്തിന് പൂര്‍ണ്ണ പിന്തുണ നല്‍കി ആ അമ്മ കാത്തിരിക്കുകയാണ്.
രാജഭരണകാലം തൊട്ടുതന്നെ മണിപ്പൂരില്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് സവിശേഷമായ സ്ഥാനമുണ്ടായിരുന്നു. മെയ്‍‍രാ പെയ്ബീസ് എന്ന് വിളിക്കുന്ന മണിപ്പൂരിന്‍റെ അമ്മമാരെക്കുറിച്ച്
പന്തമേന്തിയ അമ്മമാര്‍
AFSPA നിലവില്‍ വന്നതിനുശേഷം മണിപ്പൂരില്‍ നടന്ന അതിക്രമങ്ങളുടെ ചെറുപട്ടികയാണിത്
- പതിനാലു കൂട്ടക്കൊലകളിലായി നൂറിലേറെപ്പേര്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടു (1980-2000)
- 57 കോടതി കാണാത്ത സൈനിക വിചാരണകള്‍ (1980-2005)
- സൈനിക കസ്റ്റഡിയില്‍ പീഢനം അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നവര്‍ 83 (1994-2004)
- ബലാല്‍സംഗം 10 (1974-2004)
- സൈനിക നടപടികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കാണാതായവര്‍ 18.
ഈ എല്ലാ കേസുകളിലും സൈനികരെ രക്ഷിക്കുന്നത് നീതിയില്ലാത്ത നിയമമായ AFSPA യാണ്. 23.88 ലക്ഷം ജനസംഖ്യയുളള ഒരു കൊച്ച് സംസ്ഥാനത്ത് നടക്കുന്നതാണിത്.
ശക്തമായി പ്രതികരിക്കാന്‍ മണിപ്പൂരിലെ അമ്മമാര്‍ (മെയ്‍‍രാ പെയ്ബീസ്) തീരുമാനിച്ചു.
പട്ടാപ്പകല്‍ പരിപൂര്‍ണ നഗ്നകളായി- INDIAN ARMY, RAPE US എന്നെഴുതിയ ബാനര്‍‍‍കൊണ്ട് മാത്രം ശരീരത്തെ മറച്ച് 12 അമ്മമാര്‍ കംഗ്ലയിലെ അസം റൈഫിളിന്‍റെ ആസ്ഥാനത്തേക്ക് ഇരച്ചു കയറി. പ്രതിഷേധക്കാരെ തടയാന്‍ സര്‍വ്വസന്നാഹങ്ങളുമായി നിന്ന സൈനികരും ഭരണാധികാരികളും ഞെ‍ട്ടി. മണിപ്പൂരിലെ ഭരണക്കാര്‍ മാത്രമല്ല അങ്ങ് ദില്ലില്‍ അധികാരം താങ്ങുന്ന തടിച്ച തൂണുകള്‍ പോലും ഈ അമ്മമാര്‍ക്കു മുന്നില്‍ വിറച്ചു പോയി.
മണിപ്പൂരിന്‍റെ മുക്കിലും മൂലയിലും മെയ്‍‍രാ പെയ്ബി സംഘങ്ങളുണ്ട്. ഇവിടുത്തെ സാധാരണക്കാരായ വീട്ടമ്മമാരാണ് സംഘങ്ങളുടെ നേതൃത്വത്തിലുളളത്. രാത്രിയില്‍ മെയ്‍‍രാ പെയ്ബിമാര്‍ കയ്യില്‍ പന്തവും പിടിച്ച് സംഘങ്ങളായി റോന്തു ചുറ്റും. മണിപ്പൂരില്‍ സാധാരണക്കാര്‍ക്കു നേരെയുളള അതിക്രമം വ്യാപിച്ചപ്പോള്‍ മുതല്‍ തുടങ്ങിയതാണിത്. മണിപ്പൂരില്‍ അസ്വാഭാവികമായി എന്തു സംഭവിച്ചാലും ആദ്യം ഓടിയെത്തുക ഇവരായിരിക്കും. ആവശ്യമെങ്കില്‍ അയല്‍പ്രദേശങ്ങളിലെ സംഘങ്ങളും സഹായിക്കാനുണ്ടാകും.
ഒരുവശത്ത് സൈന്യവും മറുവശത്ത് നക്സലുകളും അസ്വസ്ഥമാക്കുന്ന മണിപ്പൂരിനെ സംരക്ഷിക്കുന്നത് ഈ അമ്മമാരുടെ കൂട്ടായ്മയാണ്.
രാജകല്‍പനയെ തിരുത്തിയവര്‍
എല്ലാക്കാലത്തും മണിപ്പൂരിലെ സ്ത്രീകളുടെ വാക്കുകള്‍ക്ക് വിലയുണ്ടായിരുന്നു. സ്ത്രീകള്‍ ശക്തമായി വാദിച്ചതിനെ തുടര്‍ന്ന് വധശിക്ഷയില്‍ പോലും രാജാക്കന്‍മാര്‍ ഇളവ് നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്.
വിളവെടുപ്പ് കാലമാണ് വരാന്‍ പോകുന്നതെന്നും പുരുഷന്‍മാരുടെ സഹായമില്ലാതെ വിളവെടുപ്പ് സമയത്തിന് നടക്കില്ലെന്നതുമായിരുന്നു അവരുടെ എതിര്‍പ്പിന് കാരണം. എതിര്‍പ്പിന്‍റെ സത്യസന്ധത ബോധ്യപ്പെട്ട രാജാവ് വിളവെടുപ്പ് തീരുന്നതുവരെ ആനപിടുത്തം നീട്ടിവെച്ചു എന്നാണ് കഥ.
ഒരു കൊച്ചു രാജ്യമായതിന്‍റെ നിരവധി പ്രശ്നങ്ങള്‍ മണിപ്പൂരിനുണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ നാല്‍പ്പതു ദിവസം കഴിയുമ്പോഴും പത്തുദിവസം നാടിനുവേണ്ടി സേവനം ചെയ്യാന്‍ നാട്ടിലെ എല്ലാ പുരുഷന്‍മാരും നിര്‍ബന്ധിതരായിരുന്നു. ഇത് അവിടുത്തെ നിയമമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. പുരുഷന്‍മാരുടെ അസാന്നിധ്യം നാടിനേയും വീടിനേയും നയിക്കാന്‍ മണിപ്പൂരിലെ അമ്മമാരെ പ്രാപ്തരാക്കി. ഈ അനുഭവങ്ങളാണ് മണിപ്പൂരിലെ സ്ത്രീകളെ കൂടുതല്‍ ശക്തരാക്കിയത്.
സ്ത്രീകളുടെ നാട്
മണിപ്പൂരിന്‍റെ ചരിത്രത്തില്‍ ന്യൂപി ലാന്‍(സ്ത്രീകളുടെ യുദ്ധം) പ്രക്ഷോഭങ്ങള്‍ക്ക് വലിയ സ്ഥാനമുണ്ട്. രണ്ടാം ന്യൂപി ലാന്‍ യുദ്ധത്തില്‍(1939) പങ്കെടുത്തയാളായിരുന്നു ഇറോം ഷര്‍മ്മിളയുടെ അമ്മൂമ്മയായ ഇറോം ടോന്‍സിജ ദേവി.
അമ്മൂമ്മയും മറ്റ് അമ്മമാരും പകര്‍ന്ന തീ
ഇറോം ഷര്‍മ്മിളയില്‍ അമ്മൂമ്മയായ ഇറോം ടോന്‍സിജ ദേവിക്ക് വലിയ വലിയ സ്വാധീനമുണ്ട്. കുഞ്ഞു ശര്‍മ്മിളക്ക് അമ്മൂമ്മ പറഞ്ഞുകൊടുത്ത കഥകള്‍ പലതും ന്യൂപി ലാന്‍(സ്ത്രീകളുടെ യുദ്ധം) പോരാട്ടവുമായി ബന്ധമുളളവയായിരുന്നു. ടോന്‍സിജ ദേവി 35 വയസ്സുളളപ്പോഴാണ് രണ്ടാം ന്യൂപി ലാനില്‍ (1939ല്‍ ) പങ്കെടുക്കുന്നത്.
ഇതിനെതിരെ മണിപ്പൂരിലെ സ്ത്രീകള്‍ ഒത്തുകൂടി. ഞങ്ങള്‍ രാജകൊട്ടാരത്തിനു മുന്നില്‍ ദിവസങ്ങളോളം സമരം നടത്തി. ഒടുവില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് പറയാനുളളത് കേള്‍ക്കാന്‍ രാജാവ് തയ്യാറായി. നെല്ലിന്‍റെ വില കുറക്കുന്നതിന് അദ്ദേഹം നടപടി സ്വീകരിച്ചു. അങ്ങനെ സമരം വിജയിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ വീടുകളിലേക്ക് മടങ്ങി” ടോന്‍സിജ ദേവി ഓര്‍ക്കുന്നു.
ന്യൂപി ലാന്‍ സമര‍‍ത്തില്‍ പങ്കെടുത്തിട്ടുളള ടോന്‍സിജ ദേവിയെ കാണാന്‍ ധാരാളം മെയ്‍‍ര പെയ്ബിമാര്‍ വരാറുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് മെയ്‍‍ര പെയ്ബി പ്രസ്ഥാനവുമായി ശര്‍മ്മിള അടുക്കുന്നത്. 1990കളുടെ തുടക്കമാകുമ്പോഴേക്കും ശര്‍മ്മിള മെയ്‍‍ര പെയ്ബി പ്രസ്ഥാനത്തില്‍ സജീവമായി.
ഭര്‍ത്താവിനെ അന്വേഷിച്ചുവന്ന ഒരു മണിപ്പൂരി സ്ത്രീയെ കളളുഷാപ്പിലിട്ട് ഷാപ്പുടമ തല്ലിയതാണ് വഴിത്തിരിവായത്.
ഇതിനെതിരെ പ്രതികരിക്കാന്‍ സ്ത്രീകള്‍ തീരുമാനിച്ചു. രാത്രികളില്‍ കത്തിച്ചുപിടിച്ച പന്തങ്ങളുമായി അവര്‍ വ്യാജമദ്യശാലകള്‍ റെയ്ഡ് നടത്തി. മദ്യം നശിപ്പിച്ചു കുടിയന്‍മാരുടെ കുത്തിന് പിടിച്ച് പിഴ ചുമത്തി. ഇത് പതുക്കെ മണിപ്പൂരിലെങ്ങും വ്യാപിച്ചു. നാട്ടുകാര്‍ ഇവരെ മെയ്‍‍ര പെയ്ബീസ്(പന്തമേന്തിയ സ്ത്രീകള്‍) എന്ന് വിളിച്ചു തുടങ്ങി.
കൂടുതല്‍ മേഖലകളിലേക്ക് മെയ്‍‍രാ പെയ്ബീസ് പ്രവര്‍ത്തനം വ്യാപിപ്പിച്ചു. വിലവര്‍ധനക്കും സ്ത്രീധനത്തിനും അക്രമങ്ങള്‍ക്കും ലൈംഗികപീഢനങ്ങള്ക്കുമെല്ലാമെതി
(MY BODY MY WEAPON- നിരാഹാരസമരം ഏഴു വര്‍ഷം പൂര്‍ത്തിയായപ്പോള്‍ ഇറോം ശര്‍മ്മിളയെക്കുറിച്ച് കവിതാ ജോഷി എടുത്ത ഡോക്യുമെന്‍ററി)
തങ്ങളുടെ വഴിതെറ്റിയ മക്കളായിട്ടാണ് തീവ്രവാദികളെ അവര്‍ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഈ അമ്മമാരുടെ ജാഗ്രതയാണ് മണിപ്പൂരിന്‍റെ ജീവന്‍. എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പമുണ്ടായാല്‍ മണിപ്പൂരുകാര്‍ എന്താണ് ചെയ്യുകയെന്നോ. ഒരു കല്ലെടുത്ത് അടുത്തുകാണുന്ന ഇരുമ്പ് വിളക്കുകാലിനു നേരെ എറിയും. അവര്‍ക്കറിയാം ആ ശബ്ദം കേട്ടാല്‍ അടുത്തെവിടെ നിന്നെങ്കിലും മെയ്‍‍രാ പെയ്ബീസ് ഓടിയെത്തുമെന്ന്.
‘ആളിക്കത്തുന്ന തീയും അമര്‍ന്നു കത്തുന്ന തീയും ഒന്നാണ്’ ഇറോം ഷര്‍മ്മിള ആളിക്കത്തുന്നില്ല എന്നതിനാല്‍ അവരുടെ തീക്ക് ചൂടില്ലെന്ന് ആരും തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്.
വിവരങ്ങള്‍ക്ക് കടപ്പാട്
- Burning bright, Irom Sharmila and the struggle for peace in Manipur- Deepthi priya mehrotra
- Nupi lan
- www.e-pao.net
- www.manipuronline.com
- മണിപ്പുരി ഒരു നൃത്തമല്ല എം. സുചിത്ര, വിധു വിന്‍സന്‍റ്
- Is sharmila irome real
- THE UNLIKELY OUTLAW-tehelka
No comments:
Post a Comment